Ortomollewattus?
Orthos komt uit het Grieks en betekent; juist of gezond. ‘Moleculair’ is een ander woord voor ‘molecuul’, ofwel ‘bouwsteen’. Orthomoleculaire geneeskunde betekent genezen met de juiste moleculen door het lichaam de optimale beschikbaarheid te geven van uitsluitend natuurlijke stoffen (moleculen) die voor herstelprocessen nodig zijn.
Voor deze vorm van geneeskunde is er een wetenschappelijke onderbouwing op grote schaal beschikbaar en we gebruiken de laatste inzichten op o.a. het gebied van voedingsgeneeskunde en evolutiebiologie. Deze vorm wordt ook wel ‘complementaire geneeskunde’ genoemd omdat deze (bijna) altijd kan worden toegepast op aanvulling van de reguliere geneeskunde.
Stofjes
Er zijn veel verschillende stoffen nodig om alle lichaamsprocessen goed te kunnen laten verlopen. Ook moeten deze stoffen daar komen waar ze nodig zijn. Zo zijn er verschillende orgaansystemen in ons lichaam, die ook weer een verbinding hebben met elkaar. De therapie is erop gericht deze goed te laten verlopen en te laten functioneren op cel niveau. Daarbij maken we gebruik van het zelf genezend vermogen van het lichaam.
Ik kijk niet alleen naar de symptomen maar ik ga op zoek naar de oorzaak van de klacht. Persoonlijke omstandigheden en lichamelijke belastingen zoals stress, erfelijkheid, voeding, medicijngebruik en bacteriële- en schimmelinfecties kunnen van invloed zijn.
Een voorbeeld
Laat ik als voorbeeld ‘slaap’ nemen. Om te kunnen slapen hebben we het stofje melatonine nodig. Melatonine komt niet van nature in ons lichaam voor. Om te beginnen moeten we dit eten. We eten het in de vorm van L-tryptofaan.
L-tryptofaan zit o.a. in sesamzaad, kip en zalm. De L-tryptofaan die met de voeding mee komt is niet actief maar moet worden omgezet naar een ander stofje om zo uiteindelijk in melatonine omgezet te worden. Deze omzettingen zijn afhankelijk van ‘hulpstofjes’, die niet altijd voldoende aanwezig zijn. Ook zijn de omzettingen afhankelijk van het goed functioneren van de organen die moeten opnemen en omzetten. Daarnaast zou het kunnen dat de stof wordt ‘ingepikt’ voor een andere proces welke meer voorrang heeft. In het geval van L-tryptofaan zou het o.a. naar het immuunsysteem kunnen gaan. Als er een ander ‘probleem’ in het lichaam is en het immuunsysteem is daar nodig dan gaat het stofje daar heen en maakt de reeks naar melatonine niet (voldoende) af. Bij elke klacht is er een reeks van mechanismen die verstoord kunnen zijn. Wanneer er een systeem verstoord is kan deze een negatief effect hebben op een ander systeem en uiteindelijk deze ook negatief beïnvloeden en meetrekken om zo tot steeds omvangrijkere klachten leidt. Zo kunnen bijvoorbeeld darmproblemen uiteindelijk leiden tot slaapproblemen.